top of page
Zoeken
Krist De Mol

De lekkerste rijst ooit, maar het smaakte niet

Jambo,

Deze ochtend was een tikje vermoeiender want we moesten een uurtje vroeger uit ons bed. Het was er aan te zien want het snoozen lukte heel goed. We hebben weer kunnen genieten van een stevig ontbijtje met voor de verandering eens wit brood wat bij velen wel in de smaak viel.

Daarna moesten we snel door en de spanning begon wel te stijgen om naar het leprosarium te gaan. We moesten nog passeren langs de markt. De slager was onze eerste stop, dit vond niet iedereen even smakelijk en zij bleven op een veilige afstand. Daarna waren fruit en groenten aan de beurt, om de tijd te verdrijven hebben we ons geamuseerd in een zijsteegje. Dit deden we met muziek en onze straffe danceskills. Ook de omgeving genoot hiervan mee want we waren juist echte bekenden (een BT zoals ze zeggen), door de vele videos dat gemaakt zijn door het grote publiek.

Dan was het weer eens wachten op het busje. Eenmaal in het busje was het een top sfeer, voor het eerst herkenden we wat Amerikaanse artiesten, zoals bijvoorbeeld Céline Dion. Ook Despasito werd goed meegezongen.

Het moment dat we aankwamen in Cylabu, brachten we het eten en de kookpotten naar hun plaats en konden we er invliegen. Al snel werd er 50 kg rijst onder ons verdeeld om te sorteren zodat we propere rijst konden eten. De groentjes werden ZONDER SNIJPLANK gesneden, ook enkele vingers werden meegesneden (geen zorgen, het was niet diep). We hebben een nieuwe manier geleerd om rijst te wassen, we voelden ons 5 -jarige kleuters die met zand aan het spelen waren. Ook het vuur voor het eten was zeer speciaal en een nieuwe toevoeging aan onze survival skills. Wachtende tot het water kookte aten we wat fruit en koekjes en verbeterden we onze danspassen en voetbalmoves. Het water kookte dus we konden beginnen met onze ware kookkunsten naar boven de halen. We werden duidelijk gecoördineerd wie, wat, waar en hoe door de scouts. Blijkt dat er een echte kokkin in Luna schuilt. Na uren koken verzamelden we de bordjes en verplaatsten we ons naar een overdekte stenen pleintje om daar het eten te serveren. Het was eventjes slikken om de porties van de mensen te bepalen en te serveren. Daarna aten we uit respect voor de scouts toch een kleine portie. Zij hadden namelijk ons heel goed geholpen met alle voorbereidingen. We hadden het wel moeilijk dat de scouts geen moeite had om te eten, het zat wel in ons achterhoofd dat als we zelf in de scouts zouden zitten dat het voor ons ook gemakkelijker zou zijn om te eten op zo een moment. Er vielen wel wat traantjes om zo de harde realiteit te zien, maar met de steun van elkaar geraakten we er door. Hierna zijn we de huizen van de mensen gaan bezoeken. Dit kwam weer hard binnen dat de mensen in dergelijke omstandigheden leven.

Het was tijd om naar huis te gaan (wij noemen Maendeleo tegenwoordig onze thuis). Dit hebben we gedaan door met mooie ervaring over het treinspoor langs het water te wandelen. De dag sloten we af met ugali (again) en daarna was het tijd voor de Bungalow (party in Mandaleo) waar we al onze zorgen van ons af konden schudden.

Groetjes

Diete en Maxine










237 weergaven0 opmerkingen

Recente blogposts

Alles weergeven

Comments


bottom of page